Soltústіk Qazaqstan

JAŃYLTPASH

Үш кіші ішік піштім,
Бес кіші ішік піштім,
Неше кіші ішік піштім? 

САУЫСҚАН МЕН КӨКЕК

Ертеде сауысқан мен көкек бір орманды мекендепті. Олар ұяла­ры болмай, ағаштың бұтақтарын паналап күнелтіпті. Көкек күнде ерте тұрып алып: “ұя керек”, “ұя ке­рек”, – деп көршілерінің мазасын кетіреді. Бір күні сауысқан көрші­сіне:
– Екеуміз бірігіп ұя істейік. Әуе­лі саған, содан кейін маған салармыз, – дейді.

ҚАНЖЫЛЫМ

Асылбек жақында ғана інілі бол­ды. Анасы мен әжесі кішкентай бө­бекті күнде жуындырады. Асылбек қарайлап қастарында жүреді. Кейде інісінің үстін сүртетін сүлгіні ұстап тұрады. Кейде жөргектерін алып береді.

ҚАЛАМ

Қалам жазбай қалды. Лаура ашуланып, оны лақтырып жіберді. Ол екпінімен сағаттың жанына барып құлады. Сағат көзін ашып:

– Әрі жүр! – деп ұрысты. – Уақыттан жаңылып қаламын. 

Қалам әлденеге сүрініп, кілт тоқтады.
– Байқа! – деді Сіріңке көзін алартып.
– Бұ жерде неғып жатырсың?
– Қазір ошаққа от жағуым керек.
Қалам қолын бір сілтеп, жөніне кетті.
Алдынан бірдеңе жарқ еткенде, кілт тоқтады.
– Оятып жібердің ғой, – деді электр шамы ренжіп. – Кет әрі! Демалуым керек. Түні бойы жұмыста боламын. Сөйтті де қайта көзін жұмып алды. Қалам болса қайда аяқ басарын білмейді. Сәл ойланды да, үстелдің жанына барды. Ол жерде өзі сияқты тағы бір қалам жатыр екен. Шырт ұйқыда болса керек, дәптерді жамбастай құлапты.
– Не ғып жүрсің? – деді есінеп ол. Қалам оған барлық көргендерін айта бастады.
Ақылсызсың, – деді анау. – Сенен басқалардың бәрі бір-бір іспен шұғылданады. Ал сен болсаң уақытыңды босқа өткізіп...
Қалам ойланып қалды.
 

Балтабай ӘДІЛ.